K
K (minuskuła: k) (''ka'') – jedenasta litera alfabetu łacińskiego i czternasta litera alfabetu polskiego. W języku polskim oznacza spółgłoskę zwartą miękkopodniebienną bezdźwięczną. Pochodzi od litery alfabetu fenickiego kaph, za pośrednictwem litery alfabetu greckiego kappa i alfabetu etruskiego.Źródło: Wikipedia
-
81
-
82
-
83
-
84
-
85
-
86
-
87Sygnatura: C 382Artykuł
-
88Sygnatura: C 116Artykuł
-
89
-
90Sygnatura: Ea 3279 (HB 3.5)Książka
-
91
-
92
-
93Sygnatura: E 6299 / 541Książka
-
94
-
95
-
96
-
97Sygnatura: E 6422 , 2Artykuł
-
98
-
99
-
100od Hardt, Matthias, Schulze, Hans K.
Wydane w Hans K. Schulze: Siedlung, Wirtschaft und Verfassung im Mittelalter : ausgewählte Aufsätze zur Geschichte Mittel- und Ostdeutschlands. - Köln [u.a.]: Böhlau, 2006. - S. 53-93 - (Quellen und Forschungen zur Geschichte Sachsen-Anhalts ; 5) (2006)Sygnatura: D 466 (HB 5.7)Artykuł