K
K (minuskuła: k) (''ka'') – jedenasta litera alfabetu łacińskiego i czternasta litera alfabetu polskiego. W języku polskim oznacza spółgłoskę zwartą miękkopodniebienną bezdźwięczną. Pochodzi od litery alfabetu fenickiego kaph, za pośrednictwem litery alfabetu greckiego kappa i alfabetu etruskiego.Źródło: Wikipedia
-
101Sygnatura: S 2739Książka
-
102Sygnatura: S 1721Książka
-
103Sygnatura: B 4099 / 033Książka
-
104
-
105Sygnatura: E 5504Książka
-
106Sygnatura: S 1535Książka
-
107od Borkenhagen, K., Herrmann, H.-R, Metzing, H.
Wydane w Die Tiefbau-Berufsgenossenschaft ; (1997) S. 498-512Sygnatura: S 1940Rozdział -
108Sygnatura: S 2128Książka
-
109Sygnatura: E 6299 / 166Książka
-
110Sygnatura: H 203Książka
-
111Wydane 1905Kolejni autorzy: “…Jacob, K.…”
Sygnatura: S 15412Książka -
112Wydane 1970Kolejni autorzy: “…Borrmann, K.…”
Sygnatura: E 2599Książka -
113
-
114Wydane 1898Kolejni autorzy: “…Walther, K.…”
Sygnatura: FC-BisO 47Książka -
115Wydane 1936Kolejni autorzy: “…Pohlen, K.…”
Sygnatura: S 8578Książka -
116
-
117Wydane 1985Kolejni autorzy: “…Schützle, K.…”
Sygnatura: D 153 / 2 (HB 2.2)Książka -
118Wydane 1985Kolejni autorzy: “…Schützle, K.…”
Sygnatura: D 153 / 1 (HB 2.2)Książka -
119Wydane 1906Kolejni autorzy: “…Rieck, K.…”
Sygnatura: E 6399 / 240Książka -
120Wydane 1990Kolejni autorzy: “…Eckart, K.…”
Sygnatura: B 3977Książka