Christoph Kleßmann

Christoph Kleßmann (ur. 13 listopada 1938 w Jöllenbeck koło Bielefeldu) – niemiecki historyk zajmujący się stosunkami polsko-niemieckimi, członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk.

Studiował historię, filologię klasyczną i politologię na Uniwersytecie Jerzego Augusta w Getyndze, Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium oraz Uniwersytecie Eberharda i Karola w Tybindze. W latach 1967–1970 współpracował z Kolegium Wschodnim w Kolonii.

W roku 1969 zakończył studia na Uniwersytecie Ruhry w Bochum pracą ''Die Selbstbehauptung einer Nation. Nationalsozialistische Kulturpolitik und polnische Widerstandsbewegung im Generalgouvernement 1939–1945'' („Walka narodu o samostanowienie. Polityka narodowosocjalistyczna i polski ruch oporu w Generalnym Gubernatorstwie 1939–1945”). W roku 1976 uzyskał habilitację na podstawie pracy o polskich górnikach w Zagłębiu Ruhry w latach 1870–1945.

Od 1976 do 1992 był profesorem historii na Uniwersytecie w Bielefeldzie. Od roku 1993 do przejścia na emeryturę w roku 2004 wykładał historię na Uniwersytecie w Poczdamie. W latach 1996–2004 był dyrektorem Centrum Badań Historycznych (Zentrum für Zeithistorische Forschung) w Poczdamie.

W grudniu 2009 został odznaczony za kierowanie instytutem oraz za przyjazne kontakty z Polską Krzyżem Zasługi na Wstędze Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. W roku 2010 został mianowany członkiem zagranicznym Polskiej Akademii Nauk.

Dorobek naukowy profesora Kleßmanna obejmuje historię stosunków polsko-niemieckich w XX wieku, szczególnie okres okupacji hitlerowskiej, RFN i NRD. Źródło: Wikipedia