Christian von Krockow

Christian Graf von Krockow (Rumbske in Pommeren, 26 mei 1927 – Hamburg, 13 maart 2002) was een Duitse politicoloog, historicus en schrijver. Von Krockow stamt uit een adellijke Kasjoebische familie. Na de Tweede Wereldoorlog vluchtte hij naar West-Duitsland, waar hij onder meer bij Martin Heidegger filosofie studeerde. Hij studeerde sociologie, filosofie en staatsrecht in Göttingen en Durham. Von Krockow was medeoprichter van de Carl von Ossietzky Universiteit in Oldenburg.

Tussen 1961 en 1969 was hij professor in de politieke wetenschappen aan meerdere universiteiten, allereerst in Göttingen. Naderhand ook in Frankfurt en Saarbrücken. In 1969 gaf hij zijn onderwijstaken op omdat hij de rebelse studenten niet "meer aankon". Hij leefde voortaan als schrijver.

Von Krockow promoveerde 1955 op het decisionisme van Carl Schmitt e.a., waarna hij daarop opnieuw inging in zijn 1958 verschenen ''«Die Entscheidung - Eine Untersuchung über Ernst Jünger, Carl Schmitt und Martin Heidegger»''. Hij stelde daarin dat de drie genoemde filosofen de ''subjectieve willekeur'' in hun werk zozeer beaamden, dat zij de grondslag legden voor de filosofische legitimatie van het nationaalsocialisme. Een verband, dat in die jaren niet overal graag gelegd werd.

De Tweede Wereldoorlog is het centrale moment in het werk van Von Krockow. Enerzijds verloor hij zijn geboorteplaats (hij vluchtte), dat vervolgens onder Polen kwam. Anderzijds zag hij door de oorlog het oude Europa en de ermee verbonden idealen van ''Bildung'' en ''Verlichting'' weggevaagd. De Holocaust wilde hij dan ook zien als een symbolische vernietiging van de Verlichtingsbelofte van Vrijheid en Gelijkheid.

Nog voor de polemologie als wetenschap was gevestigd, deed Von Krockow onderzoek naar verschillende vredeswetenschappelijke thema's. Zo publiceerde hij zijn "Soziologie des Friedens - Drei Abhandlungen zur Problematik des Ost-West-Konflikts". In deze context hing hij de Ost-Politik van Willy Brandt aan, zette zich in voor de verzoening met Polen en beschouwde de erkenning van de Oder-Neissegrens als de voorwaarde voor een duurzame vrede in Europa.

In 1993 hield Von Krockow in Leiden de jaarlijkse Huizingalezing, over het onderwerp ''Moeilijk nabuurschap: over de geschiedenis en toekomst van de Duits-Nederlandse betrekkingen''. Door Wikipedia aangeleverd